Transceiver HMG 2010 "HUSAR"

[SQ4AVS]

Chciałbym przestrzec przed stosowaniem metody technicznej do pomiaru impedancji wyjściowej metoda ta w zakresie w.cz. daje często błędne wyniki obarczone bardzo dużym błędem nawet kilkuset procent. W skrócie metoda techniczna polega na zmierzeniu na wyjściu układu napięcia bez jego obciążenia i dobraniu takiej wartości rezystancji obciążającej by uzyskać połowę napięcia nieobciążonego układu. Niby słusznie, impedancja źródła równa się imedancji obciążenia układ jest dopasowany. Praktyka i teoria jest jednak zupełnie inna, wzmacniacz który ma normalnie impedacje wejścia i wyjścia na poziomie 50 om po rozwarciu jej na wyjściu nie ma już jej swr na wejściu na poziomie 1 ale powiedzmy 4,5 (wynik z pomiaru potwierdzony symulacją), co powoduje że znaczna część mocy odbija się od wejścia i nie jest wzmacniana, jest jednak jeszcze gorsze zjawisko zmienia się wzmocnienie wzmacniacza czyli wzmacniacz inne ma wzmocnienie dla obciązenia 50 om a inne dla rozwartego wyjścia. Jedno z tych zjawisk zauważył Zdzisław stwierdzając wyraźną zależność między obciążeniem wyjścia a dopasowaniem wejścia. Od czego zależy błąd tej metody w zakresie w.cz. ano od parametrów zastosowanych elementów i od zastosowanego układu. Poszperałem nieco w literaturze i nikt nie stosuje tej metody w zakresie w.cz., w najprostszym wypadku stosuje się dwa reflektrometry w profesjonalnych zastosowaniach analizatory parametrów S. Czy my jesteśmy w stanie określić prawidłową impedancję wyjścia, oczywiście, że możemy wystarczy podpiąć na wyjście wzmacniacza reflektrometr a za nim obciążenie 50 om. Odpowiednie czułe sondy możemy wykonać na AD8302 czy dwóch AD8307 i w ten sposób możemy określić prawidłowo dopaspowanie na wyjściu układu. Reszta później w wolnym czasie BFG135 już mam ;-). Jeszcze jedna uwaga dłąwik w obozie bazy jest zbędny i może stanowić tylko źródło potencjalnych problemłów, indukcyjność w emiterze tak jak pisałem wcześniej musi być możliwie mała.