Transceiver HMG 2010 "HUSAR"

[SP4HKQ]

Montaż płytki rozpoczynamy od stopnia na BFG135. Pobierany prąd kontrolujemy zwykłym amperomierzem (bo nic jeszcze nie pobiera prądu) lub mierzymy spadek napięcia na oporniku R10. Przy 60 mA wynosi 2.34V. Gdyby prąd miał inną wartość tz znacznie odbiegał od 60 mA to należy zmienić wartość opornika R6. Wartość 2.7k została ustalona dla 8V na wyjściu U2 (wartość 9V została zmniejszona do 8V z powodów które opisał Bartek). Kolejnym krokiem jest sprawdzenie SWR wejścia tego wzmacniacza. Na wejście, a więc do kondensatora C7 podłączamy mostek SWR. Wyjście wzmacniacza, kondensator C12, obciążamy PRkiem 100 Om do masy. Jeśli kręcąc tym PR znajdziemy wartość obciążenia przy którym SWR na wejściu wyniesie prawie "1" (max 1.1) tz że układ pracuje prawidłowo. Powinien dawać wzmocnienie sygnału 14dB.
Montujemy kolejny stopień na Q2 (do oporników 20 Om obciążających wyjście transformatora T2). Stopień powinien pracować z prądem 300 mA. PRek 100 Om którym sprawdzaliśmy obciążenie 1 stopnia montujemy obecnie w miejsce opornika R11. Regulując nim sprawdzamy jaki jest SWR wejścia wzmacniacza na BFG135. Ustalamy jego wartość dla SWR poniżej 1.1. Mi wyszło 63 Om, ale zamontowałem 68, ponieważ stopień ten będzie dodatkowo obciążony wejściami Q3 i Q4. Pamiętajmy też montując tranzystor Q2, o tulejce ferrytowej na wyprowadzeniu bramki. Sygnał oglądany oscyloskopem na oporniku 20 Om powinien mieć wartość ok 9 Vpp. cdn

---

Stopień na Q2 powinien mieć wzmocnienie 14 dB, ustalone pętlą sprzężenia zwrotnego DL4, R12, C14. Dławik DL4 dla małych częstotliwości (tak do 14 MHz) stanowi tylko zwarcie i nie ma większego wpływu na pracę wzmacniacza. Natomiast powyżej 14 MHz zaczyna wnosić "jakąś" impedancję która zmniejsza sprzężenie, a przez to zwiększa wzmocnienie stopnia. Informacja dla eksperymentujących: dławik DL4 dobieramy w celu zróżnicowania sygnałów sterujących Q3, Q4, aby poziom mocy na wyjściu PA był możliwie jednakowy dla małych jak i dużych częstotliwości. Wartość tego dławika powinna być z zakresu 1- 2 uH. Przesadzić też nie można bo wzmacniacz stanie się niestabilny. Kolejnym elementem tego wzmacniacza który ma wpływ na jego pracę, przy maksymalnej częstotliwości, jest kondensator C15. Dobieramy go na maksymalny sygnał przy 28 MHz. Można to zrobić podłączając na krótkich przewodach kondensator zmienny. cdn

---

Kolejny stopień to wzmacniacz w układzie przeciwsobnym na tranzystorach Q3 i Q4. Jego wzmocnienie ustalają pętle sprzężenia C24,R20 i C25, R23. Dreny obu tranzystorów są zasilane przez transformator T3. Poprawia to liniowość pracy transformatora wyjściowego T4, ponieważ w jego uzwojeniach nie płynie prąd stały (brak pod magnesowania rdzenia, a moc prądu wcz i prądu stałego w rdzeniu się nie sumują). Uzwojenia T3 są nawinięte bifilarnie, przez co prądy zasilające płyną w przeciwne strony, znosząc wzajemnie pole magnetyczne. Przy 13.8 V zasilania na oporności obciążenia 50 Om wydzieli się sygnał o wartości ok 80 Vpp /15 W. Gdy zwiększymy napięcie zasilające np do 19V(zasilacz od stacji dokującej lub laptopa) to moc powinna wzrosnąć do ok 20-25 W. Kondensator C30 równoległy do uzwojenia pierwotnego T4 zwiększa moc przy wyższych częstotliwościach. Tu nie możemy podłączyć kondensatora zmiennego, gdyż przy mocy 15 W druty będą za długie i wpłyną na pomiar. Trzeba podłączać stałe kondensatory i sprawdzać co się zmienia na wyjściu przy 28 MHz.